Como hace años que falto de mi ciudad de nacimiento no sé si en Pontevedra se mantiene el uso vestimentario con el que los pijos se adornaban en las noches de verano. Acostumbraban por entonces a llevar un jersey de amarillo pálido sobre los hombros con las mangas cruzadas sobre el pecho que a veces acompañaban de un pantalón de pinzas y zapatos náuticos. Su territorio habitual era el Parque de Verano del Casino cuando

Normalmente trabajo, ocio y residencia son actividades que desarrollamos en lugares diferentes. Goffman llamaba Instituciones Totales a una serie de lugares como conventos, cuarteles, hospitales o cárceles en los que estas actividades ocurrían dentro de un único espacio. El resultado de este modo de vida cuando es prolongado suele ser el empobrecimiento de la vida que se reduce a la sucesión pautada de dinastías de rutinas. El mundo exterior se difumina, desaparece y con él

Traduttore e traditore, dice un proverbio italiano reconociendo las dificultades de trasladar un texto de un idioma a otro. Borges, que era bilingüe, no siempre estaba de acuerdo con la afirmación de que traducir es traicionar. A veces, decía, tengo comprobado o sospechado lo contrario, es decir, que la traducción mejora el original. Thamsanga Jantjie , el “supuesto” falso traductor al lenguaje de signos de los discursos de los políticos en el homenaje a Mandela,

Aquella mujer se hacía contar con detalle las aventuras amorosas que su amiga vivía para ella. Era ella quien elegía el hombre, quien decidía e momento, el cómo y el donde. No eran necesarias demasiadas explicaciones ni órdenes explícitas. Era suficiente con que proclamara la hermosura de determinado hombre apoyado en la barra de una cafetería o su interés en una amistad casual, para que su amiga iniciara las maniobras de acercamiento y seducción que

É cousa sabida que os capitáns dos transatlânticos dedicados aos cruceiros, ainda que legalmente responsables do barco, teñen funcións decorativas mais que de navegación, que delegan no primeiro oficial e na moderna tecnoloxía, pero o capitán Schettino, o responsable irresponsable do Costa Concordia que naufragou nas rochas da illa de Giglio, pasará á historia por impoñer un novo mandato en caso de afundimento: !O capitán e os tripulantes, primeiro!. Un capitán decorativo destes tivo nun

Foi unha desfeita para min; sentín unha dor moi fonda dí Naipaul (Trinidad, 1932) falando da morte do seu gato Augusto en conversa con Isaac Chotiner no xornal The New Republic do 7- 12 –12. Este premio Novel foi descrito por un crítico como home dunha grande honestidade e moi cativa sensibilidade. Tiña razóns de abondo para dicilo. Cando a súa primeira muller, Patricia Hale, que loitaba contra un cancro de peito, tiña algunha remisión

De ventos sabían, cada un ao seu xeito, Conrad e Cunqueiro. Os ventos de Conrad tiñan xerarquías e xeografías precisas; os de Cunqueiro, máis rebuldeiros, eidos menos coñecidos e un aquel de vertoláns. É cousa sabida que na Bretaña bretonante e tamén no país galego, ás veces os defuntos volven do alén co feitío dun vento por un aquel de señardade. Cunqueiro conta nas Crónicas do Sochantre, que unha velliña rezaba un pai noso cando

1.- Escribía Raul Brandâo, hai xa moitos anos en Os pescadores: Falem mas baixo; en cada paisagem há sempre un Déus escondido… Sospeito que Virxilio sempre soubo deses deuses abeirados nas paisaxes e foi quen de levalos, non se sabe como, aos debuxos, táboas e cadros que foron saíndo do seu obradoiro ao longo da súa demorada vida. Eran sen dúbida, deuses do país, acollidos a soutos, lameiros e bouzas, lonxe das obrigas das igrexas

o cabo de ano de Xaime Quessada, pintor, escultor, escritor. Hay anos, cando alguén chamaba por teléfono a casa de Xaime, en vez do acostumado diga, escoitábase a voz de Pavarotti no contestador achegándose ao do de peito final do Nessun Dorma do Turandot de Puccini. Poucos segundos despois, unha voz, coido que a de Acisclo Manzano, dicía: !Chama mais tarde que o Xaime está cantando e non se pode poñer!. Era o xenio e