Boa parte das novas sobre as miserias cotiás, económicas e sociais, que padecen as persoas con poucos recursos hoxe en día seinas por boca da miña irmá, médico no centro de saúde dunha vila ourensá próxima á capital. Fai un cacho contábame o caso dunha velliña de 92 anos, que vive soa e ten como único sustento económico unha paga de 400 euros, da que ten que substraer todos os meses 200 euros para pagar

Non resulta fácil aguantar máis ou menos calmo nestes tempos, neste país, por non ir máis lonxe (onde tamén pintan bastos). As novas da prensa diaria, dos telexornais ou as que che contan as persoas amigas e coñecidas, para pouco máis dan que para cantar desde a mañá á noite o Paint it black dos Rolling, mellor naquela versión que fixeran Los Salvajes e que eu escoitei por primeira vez no merendeiro da praia de

Tomaba un viño na barra dun dos bares que frecuento cando escoitei a frase: “La ociosidad es la madre de todos los vicios”. Soltoullo, non sei a conto de que, unha señora maduriña a outra máis nova que formaban parte dun grupo de médicos que esta noite celebraban a típica cea de Nadal no restaurante. Nada máis ouvila estiven nun tris de contestarlle: “-No lo sabe usted bien, señora. Se lo dice uno que goza

Dicía Leopoldo María Panero que preferiría ser lembrado pola súa obra e non pola súa biografía… Meu rei, como se iso fora posible hoxe en día, máxime cando cumpres, como apunta Félix de Azúa, todos os requisitos da idea do poeta xenial e transgresor que ideou o romanticismo con figuras como Byron, Shelley ou Hölderlin e que tivo continuación no mozo Rimbaud, aquel pes lixeiros que renunciou á poesía aos 20 anos para asombro de

Para Marga, que cumple años Comentaba Rafael Sánchez Ferlosio (La homilía del ratón), al hilo de una frase del ensayista Rafael Argullol –«Es característico de la vejez espiritual refugiarse en lo inevitable»-, lo siguiente: «Si la senilidad busca el refugio de lo inevitable, su amor y sus deseos se volverán hacia una realidad, unos procesos y unos hechos que le ofrezcan las garantías de lo inconmovible, de lo irresistible, de lo ineluctable y así seguidamente

Este sábado pasado invitoume un veciño, vello seguidor do Atlético de Madrid, a mirar na televisión o partido que o seu equipo xogaba contra o Barcelona e no que se dirimía o título da Liga de fútbol. Invitoume sabendo que as miñas preferencias están máis preto dos «culés» que dos «colchoneros». Tamén é certo que os seguidores do Atleti por estes pagos non abondan e que postos a elixir compaña para presenciar o espectáculo a

Gran verdade a que expón o catedrático de Filosofía Moral e Política da Universidade do País Vasco, Aurelio Arteta, no artigo de hoxe, luns, en El País: «Ocurre que vivimos tiempos relativistas, en los que se supone […] que no hay que esmerarse en convencer a nadie, porque nadie tiene el derecho de intentar persuadir a nadie y rige más bien la obligación de no dejarse convencer por nadie». Por se alguén está interesado en

Que facer: unha tentación de Chicho Sánchez Ferlosio   Si, xa sei que o mundo chama por nós de seguido, que no exterior agardan todas as marabillas, festas e espectáculos nunca vistos, xentes atractivas e interesantes coas que falar e relacionarse. Que cada día que pasas na casa é un día perdido, que en canto sona o despertador hai que saltar da cama e saír co mellor dos teus sorrisos á rúa. Pode ser, mais

Onte, tomando un viño polo barrio, asistín a unha tertulia política sobre o momento actual na que participaban un comerciante (licenciado en Económicas), unha mestra, un administrativo, funcionario na Xunta, e un executivo dunha empresa de seguros. Os tres primeiros próximos politicamente ao centroesquerda e á esquerda e o último á dereita. Logo duns cantos viños e de repetir as simplezas e as parvadas que escoltamos todos os días nos medios, chegaron a un acordo

¡Valiente edredón de palabra vana! -Carmen Martín Gaite-   Esta mañana, mientras aguardaba turno en la oficina bancaria, entretuve la espera ojeando una de esas revistas gratuitas y locales que de vez en cuando aparecen distribuidas por distintos locales públicos y que vete tú a saber quién las hace y por qué. La revista dedicaba la portada y sus primeras páginas a esa opción tan en boga hoy en día en el mercado laboral, reinventarse,